Welkom!

Op deze blog kan je meer lezen over de Sponsorfietstocht, de Inloopmobiel en de vereniging AN-BN! Klik daarvoor op de verschillende tabbladen hierboven.
Rechts vind je de manieren waarop je ons kan sponsoren.

Zondag 29/09/2013 bereikten de fietsers om 12u hun officiële aankomst. Op de eerste Dag tegen Eetstoornissen vertelden zij over hun boeiende tocht!

Dag 64 Za 31/08/2013 Afyon - Kırka

Tot laat in de avond hebben we nog gepraat met Ibrahim. Hij had het zeer fanatiek over zijn Islam. Op een gegeven moment wou hij me doen beloven dat ik de Koran zou bestuderen, maar dat heb toch maar niet gedaan.

Vandaag is het zwaar bewolkt en het is amper 18°C. Een groot verschil met de 40° van enkele dagen terug. Ik kan zelfs een extra trui verdragen.
Bij het binnenrijden van  het plaatsje Kırka vragen we of er overnachtingsmogelijkheid is. Het antwoord is echter ‘yok’. We zouden naar het volgende dorp 28km verderop moeten. We zetten ons dan maar even langs de weg op een bank om eerst wat te eten, alvorens verder te trekken. Aan de overkant zit een jongeman aan een theehuis, en hij doet teken dat we bij hem moeten komen zitten. Hij biedt ons thee aan en spreekt vlot Engels. Het is Yasin, hij is 30 jaar, ongehuwd en werkt als ingenieur in de plaatselijke fabriek. Wanneer hij hoort dat we een overnachtingsplaats zoeken, wil hij ons meteen helpen. Hij en enkele vrienden beginnen meteen rond te bellen.  Het duurt wel even maar ze geven niet op, en uiteindelijk vinden ze toch een oplossing. We kunnen terecht op een kamer in het gemeentehuis. Veel stelt de kamer niet voor, en ze heeft in eeuwen geen poetsvrouw meer gezien, maar we kunnen er onze matrasjes openrollen, en er is een WC en douche, wel enkel met koud water. Voor ons dus meer dan voldoende.
Eenmaal geïnstalleerd, neemt Yasin ons mee naar een besnijdenisfeest, ook wij mogen meegenieten van het traditionele eten dat geserveerd wordt op dergelijke festiviteit. Weer eens een nieuwe belevenis en kennismaking met de Turkse gebruiken.


De eerste 45 kilometers vorderen maar zeer langzaam, we halen bij momenten amper 6 à 7 km per uur. Maar het gaat dan ook gestaag omhoog, met wind op kop. Even een bang moment als we een groep blaffende honden achter ons krijgen, het fietsen gaat plots een stuk vlotter. Met mijn gebrul, en door het zwaaien met mijn stok, kunnen we ze gelukkig van ons afschudden, maar het had wel niet veel langer moeten duren.



Daarna neemt hij ons nog mee naar een picknickplaats buiten het dorp waar enkele vrienden op hem wachten. Zo kunnen we ook een zien hoe Turkse jongeren (twintigers) een vrije namiddag invullen, en dat is op een manier zoals jongeren dat bij ons zeker niet zouden doen. Ze eten en drinken wat, vooral thee, zeker geen alcohol. Er worden dan brave spelletjes gespeeld, en door de meisjes zelfs gedanst.






Geen opmerkingen:

Een reactie posten