’s Ochtends
nemen we nog eens voor een tweede keer afscheid van onze medefietsers.
Vandaag trekken we richting Turkije. Het belooft wel een pittige etappe
te worden want de grens ligt op een hoogte van ongeveer 700m. Het zal
nog spannen want we hebben nog maar 7 Lev (3,5 euro) over
en daarmee moeten we de dag nog zien rond te komen in Bulgarije.
Voor
een laatste dag moeten we nog eens over de 9/E87, maar de drukke snelweg
is veranderd in een zeer rustige, bijna verlagen bergweg. We kunnen
eindelijk eens genieten van de omgeving tijdens het fietsen. Het meeste
lawaai komt nog van de zwermen insecten die rond ons hoofd zoemen.
Vanwege de slechte staat van het wegdek vorderen we erg langzaam. We
halen amper een gemiddelde van 11km per uur. In de laatste kilometers
klimmen naar de grens toe komt MJ plots de man met de hamer tegen.
Gelukkig is het maar van korte duur.
Om 15u30 bereiken we de grens van Turkije, voor ons toch wel mijlpaal.
Onze teller staat op dat ogenblik op 4.112km (van thuis uit gerekend).
Nu begint voor ons het echte avontuur. Het was een behoorlijk
vermoeiende etappe, en we zijn dan ook niet van plan om nog lang door te
fietsen. In het eerste dorpje dat we tegen komen, proberen we de mensen
aan te spreken in de hoop ergens ons tentje te kunnen opzetten. Dat lukt
niet zo goed, en we rijden tot het volgende dorpje, Kapakli. Ik probeer
ook hier mijn beste Turks boven te halen en tot mijn eigen verbazing
lukt dat nog best aardig. Iedereen, en vooral de kinderen, zijn zeer
enthousiast en behulpzaam. Van de eigenaar van het terreintje krijgen we
toegang tot een sanitair gebouwtje, voldoende voor ons. Uiteindelijk
kunnen we ons tentje opzetten op een grasveldje naast de cami (moskee).
Onze
eerste kennismaking met Turkije en zijn bevolking is meteen een
voltreffer. Tot mijn eigen verbazing is het weinige Turks dat ik geleerd, zeer efficiënt. Zoals verwacht zijn de Turken zeer enthousiast als ze
merken dat je enkele woorden Turks probeert te spreken. Het jaar Turks dat ik aan het CLT in Leuven heb gevolgd zal dus blijkbaar nog zeer nuttig zijn.
Aangezien wij (Marc en Marie-Josée) aan den lijve hebben ondervonden welke impact een eetstoornis kan hebben op een gezin, fietsen we voor al die gezinnen die getroffen worden door eetstoornissen. Zodat zij met hun verhaal terecht kunnen in de "Inloopmobiel Eetstoornissen", die heel Vlaanderen doorkruist.
Welkom!
Op deze blog kan je meer lezen over de Sponsorfietstocht, de Inloopmobiel en de vereniging AN-BN! Klik daarvoor op de verschillende tabbladen hierboven.
Rechts vind je de manieren waarop je ons kan sponsoren.
Zondag 29/09/2013 bereikten de fietsers om 12u hun officiële aankomst. Op de eerste Dag tegen Eetstoornissen vertelden zij over hun boeiende tocht!
Rechts vind je de manieren waarop je ons kan sponsoren.
Zondag 29/09/2013 bereikten de fietsers om 12u hun officiële aankomst. Op de eerste Dag tegen Eetstoornissen vertelden zij over hun boeiende tocht!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten