Dag 33 Wo 31/07/2013 Humor - Agapia

Vannacht heeft het nog eens flink geregend. Ergens is er toch wat water binnengesijpeld onder mijn tentje, en is de onderkant van mijn matrasje wat nat geworden.

Vergeleken met de vorige dagen temidden van een  geweldig mooi berglandschap, is het vandaag een relatief saaie en vlakke etappe. Bovendien moeten we lange tijd langs een behoorlijk drukke baan. Pas vanaf kilometer 63 krijgen we weer enkele korte heuveltjes te verwerken.

Het wordt weer even zoeken naar een gepaste overnachting. Volgens onze planning zou er geen camping zijn, maar volgens de kaart van Jacques zou er een camping zijn op een 13-tal kilometer voorbij Targu Neant. Helaas blijkt het maar om een terreintje te zijn waar je kan wild kamperen. Uiteindelijk gaan we toch maar op zoek naar een pensionnetje. 

Bij een eerste pensionnetje waar ik ga informeren vraagt men 100 Lei (+/- 25€)  per kamer. Verderop vinden we nog een pensionnetje waar we slechts 60 Lei moeten betalen. Bovendien kunnen we genieten van alle comfort wat het huisje te bieden heeft. De vrouw des huizes komt ons op de koop toe nog verassen met een schotel polenta, een heerlijk zelfgemaakte kaas, en een zelf gemaakt likeurtje. We waren even hopeloos op zoek maar uiteindelijk zijn we weer met ons gat in de boter gevallen. De gastvrijheid kent hier weer geen grenzen. We krijgen nog maïskolven en een heerlijk gebak geserveerd. Als het aan ons lag, zouden we hier best nog even langer willen logeren. We gaan alvast morgenochtend wat langer genieten van ons gastgezin. We zijn hier echt in de zevende hemel gelogeerd.

Dag 32 Di 30/07/2013 Vatra Moldovitei - Humor

Pas wanneer we deze ochtend nog eens onze fietsgids doornemen, komen we tot de vaststelling dat onze camping nog op geen 2 km ligt van een klooster. We laten ons tentje nog even staan, en gaan het klooster eerst verkennen.

Voor het eerst moet ik mijn stok boven halen om een gevaarlijke hond op andere gedachten te brengen. Mijn vastberadenheid en de dreiging van de stok blijken zeer efficiënt te zijn. Een geruststelling voor een mogelijk volgende confrontatie.

Al na enkele kilometers krijgen we een eerste col voorgeschoteld. Het wordt een heerlijke klim naar de Pasul Ciumarna op 1.100m.  Daarna volgt een afdaling van 15 km naar het klooster van Sucevita. Omdat het wegdek van geen al te beste kwaliteit is, moeten we constant afremmen wat uiteindelijk toch krampachtig wordt in de handen. 

In de tweede helft van de etappe staat er in de fietsgids weinig vermeld over de moeilijkheidsgraad van het parcours, en dat had men beter wel gedaan, want het is een zéér lastig traject, met enkele hellingen van ten minste 10%.  Enkele kilometers voor Solca dreigt er een onweer. We lassen een extra stop in om ons voor te bereiden, maar we ontsnappen aan het onweer.

’s Avonds ontmoeten we onze metgezellen weer op de kleine camping in Humor. Er passeert weer een onweertje, maar ook deze keer kunnen we er aan ontsnappen.

Dag 31 Ma 29/07/2013 Vatra Dornei – Vatra Moldovitei

Op de camping verbleef ook een groep van 40 Tsjechische kajakkers die tot 3u ’s ochtend muziek maakten, zongen en plezier maakten. Geregeld reed er een trein door het stadje, met telkens veel getoeter. Al dat lawaai stoort me helemaal niet. Als je in een tentje slaapt krijg je vaag ongewenst geluiden. Je moet er kunnen doorslapen.

We krijgen vandaag nog eens degelijk asfalt onder de wielen. We moeten een eerste col over, de Pasul Mestecanis op een hoogte van 1.100m. Daarna volgt er een heerlijke afdaling. Een tweede col kunnen we vermijden door een ommetje te maken langs het dal. In Vama scheiden onze wegen. Nensie, Myriam en Jacques rijden door naar een volgende camping waar ze een rustdag willen houden. MJ en ik kiezen ervoor om nog een ommetje te maken door de bergen langs enkele kloosters. Normaal gezien zien we elkaar morgenavond weer.

De camping waar wij terecht komen is duidelijk eentje waar maar zelden iemand terecht komt. We staan er dan ook alleen met ons tentje. Voor ons is het weer luxe, we hebben zelfs een prieeltje om onder te zitten, en er is zelfs internet. Efkens toch....

Dag 30 Zo 28/07/2013 Lunca Ilvei – Vatra Dornei

Om enkele bergen te overbruggen waar je met een trekkersfiets onmogelijk over kan, zijn we  verplicht om vandaag een trein te nemen. De trein vertrekt pas om 12u36, we hebben dus alle tijd om, ieder op zijn tempo, wakker te worden. Iedereen geniet dan ook van de luxe om op te staan wanneer het hem uitkomt. We hebben dan ook nog eens het geluk om op een sprookjesachtige omgeving te zitten. Gisteren was iedereen nog stikkapot, maar vandaag lijkt iedereen herboren, en zijn bij elk van ons de batterijen weer opgeladen. Net voor ons vertrek komt de mevrouw die vlak naast het campingterreintje woont, ons nog eens verrassen met vers gebakken cake.

Vandaag moet er maar heel weinig gefietst worden omdat we tussen Lunca Ilvei en Vatra Dornei de trein moeten nemen. De rit met de trein wordt op zich al een hele belevenis. Met vijf fietsen en alle bijhorende bagage op de trein geraken, lijkt ons al een hele opdracht. We proberen ons zo goed als mogelijk voor te bereiden, en spreken op voorhand af hoe we dit het snelst kunnen doen. Het blijft toch nog een hectische  bedoening om alles binnen de minuut op de trein te krijgen. Ik heb de indruk dat hier in Roemenië de treinen véél stipter proberen te zijn. Dus elke minuut oponthoud vanwege ons, wordt maar matig geaccepteerd. Het wordt pas echt hectisch wanneer we in Vatra Dornei alle fietsen en onze bagagezakken weer van de trein moeten krijgen terwijl er ondertussen vele reizigers staan te drummen om op de trein te stappen.

Al bij al moeten we vandaag maar enkele kilometers fietsen. Vlak nadat we ons tentje hebben opgezet, en een douche hebben genomen, komt er een onweer over ons heen, met enkele fikse regenbuien.

Vandaag zijn we exact een maand onderweg. We hebben al een derde van onze tocht tot Jeruzalem afgelegd. Alles verloopt nog steeds volgens schema en, afgezien van enkele kleine technische probleempjes die we steeds konden oplossen, loopt alles nog naar wens.

Dag 29 Za 27/07/2013 Nires – Lunca Ilvei

Vandaag krijgen nog eens behoorlijk asfalt om over te rijden tot aan de laatste 26 km, waar we dan weer afschuwelijk ruw en hobbelig beton krijgen. We komen amper vooruit omdat we erg langzaam moeten rijden. Het gerammel wordt een echte marteling voor onze fietsen. Bovendien loopt de weg constant naar omhoog. Na 108 km kruipt iedereen stikkapot van zijn fiets, content dat het eindelijk achter de rug is.

Achter het 'Tourist Office' kunnen we onze tentjes opzetten in een grasweide, naast enkele hooioppers. Het is een paradijselijk plaatsje waar we zitten. Na een heerlijke douche zijn we de rotweg al weer vergeten.

Voorbij Lunca Ilvei stopt de weg aan de voet van een berg, en daarom zullen we morgen enkel nog met een treintje verder kunnen. Pas omstreeks 12 uur zouden we de trein kunnen nemen. Zij die dit willen, kunnen dus nog eens uitslapen. Het idee alleen al is zalig.

Dag 28 Vr 26/97/2013 Gilau - Nires

De wegen naar en door Cluj-Napoca zijn verschrikkelijk. Pas na 25 km komen we weer op een iets of wat rustiger weg terecht. MJ vindt dat het al bij al nog wel te doen was. Voor een volgende uitgave van de Limes Fietsroute deel 3 zou ik echter suggereren om een alternatief te voorzien waarbij de veel te drukke stad Cluj kan vermeden worden.

Voorbij Cluj komen we op wegen terecht met gigantische gaten in het wegdek, en dat blijft zo voor de rest van de dag. We fietsen weer door een prachtig landschap maar wij kunnen er helaas maar weinig van genieten omdat onze blikken constant op de weg moeten gefixeerd blijven om de talloze putten erin te ontwijken. Een seconde de blik afwenden van je reisweg kan al fataal zijn.

Er volgen ook nog een paar klimmetjes en afdalingen, maar vanwege de slechte kwaliteit van het wegdek vorderen we maar langzaam.

Op 15 km van het einde van de dagetappe breekt de vijs van mijn 'lowrider' weer eens af. Het zat er aan te komen, vooral met deze hobbelige wegen. Op enkele kilometers voor de camping in Nires stop ik bij een kleine garage. De man spreekt Engels en denkt dat hij mijn probleem met de 'lowrider' kan oplossen. Even twijfel ik toch als hij meteen zijn slijpschijf boven haalt, maar uiteindelijk blijkt het toch een handige man te zijn die mijn probleem weer kan oplossen, en dat alles volledig gratis!

De camping in Nires noemt ‘Zwaluwnest” maar wordt blijkbaar toch niet uitgebaat door Nederlanders, maar wel door Hongaren die een mondje Nederlands spreken. Het is een zeer kleine camping waar alleen maar Nederlanders halt houden, maar het is best wel een zeer gezellige bedoening.  De eigenares van de camping loopt dan ook de benen van onder het lijf om het iedereen naar zijn zin te maken. Je kan hier ook veel zelfgemaakte dingen kopen. Ook de wijn die ze hier verkopen is overheerlijk. Na dit verslag ga ik nog een litertje kopen. De boog moet niet altijd gespannen staan.

Hoe langer we door Roemenië fietsen, hoe meer we beginnen te genieten en te houden van dit land.

Dag 27 Do 25/07/2013 Lupsa - Gilau

Overdag is het tot 30°C en meer maar ’s nachts wordt het behoorlijk fris. Een extra fleece dekentje is meer dan welkom. Om de warmte overdag wat voor te zijn, en omdat er de komende dagen enkele langere tochten op ons programma staan, beslissen we om al om 8u te vertrekken, een half uur vroeger dan we tot nu toe deden.

Van Lupsa tot Buru gaat het overwegend langzaam naar beneden. In Baisoara houden we halt om de picknicken onder een afdakje in een speeltuintje. Sommigen zouden geen bezwaar  hebben om hier een middagdutje te kunnen doen, maar er wachten ons nog te veel zware kilometers. Voorbij Baisoara volgt er een klim van 5km tot 8%, een afdaling, en weer een klimmetje van1km.

Tot nu toe hebben we in Roemenië overwegend goede asfaltbanen gekregen. Het waren echter wel wegen waar er soms veel vrachtverkeer was. Bochten of niet, die truckers vrezen niets. Je mag er niet te veel aan denken hoe gevaarlijk het soms is. Voor de laatste kilometers naar de camping in Gilau moeten we langs een zeer drukke weg. Gelukkig ligt er nog een soort pechstrook naast de weg waarop we kunnen fietsen. Sommige auto’s durven die pechstrook  wel eens gebruiken om rechts in te halen. Ik voel me toch even ongemakkelijk op mijn fiets. En morgen moeten we weer langs die bangelijke weg.

De camping in Gilau is mooi en modern. Toch zijn er bitter weinig campeerders.

Dag 26 Wo 24/07/2013 Brad – Lupsa

Bij gebrek aan een camping in de buurt, logeerden we vannacht in een pensionnetje.
We hebben besloten om een kleine wijziging aan te brengen in de planning die we vooropstelden. Normaal gezien zouden we vandaag een etappe hebben van 88km tot Salciua, maar we hebben beslist om deze etappe in te korten tot 60km, in de hoop te kunnen overnachten in het klooster van Lupsa.

Ook vandaag wordt het weer een mooie tocht doorheen het geweldig mooi Roemenië. Na 19km krijgen we een eerste echte col te verwerken, de Buces Vulcan Pas, een colletje van 9km die ons van een hoogte van 364m naar een top breng van 725m met stijgingpercentages tot 7-8%. Al bij al wordt het dus nog een makkelijk klimmetje. Na de klim volgt een heerlijke afdaling.

Het landschap doet wat denken aan de Alpen, en als er dan ook nog eens af en toe een koe rondloopt met een bel om de nek, is het plaatje kompleet. 

Wanneer we in Lupsa aan het klooster aankomen worden we meteen aangesproken door een man (geen monnik) die perfect Nederlands spreekt. Achteraf zal blijken dat hij lange tijd in Nederland en België heeft gewoond. Hij speelt voor ons als tolk/tussenpersoon met de monniken van het klooster. Vanwege verbouwingswerken aan de gastenkamers kunnen  we in het klooster zelf niet logeren, maar we mogen onze tentjes opzetten op een grasveldje vlak voor het klooster, en kunnen gratis gebruik maken van het sanitair en douches binnen de kloostermuren. Een perfecte oplossing dus voor ons.

Dag 25 Di 23/07/2013 Buteni - Brad

Vandaag zou ik veel kunnen schrijven over het wondermooie landschap waar we doorheen gefietst zijn, maar er zijn twee nog belangrijker gebeurtenissen waardoor dit voor een volgende keer zal zijn.

Gebeurtenis 1:
Nensie verjaart vandaag! Myriam heeft voor een origineel presentje gezorgd, een zelfgemaakte bloem van papieren zakdoekjes. ’s Avonds vieren we Nensie haar verjaardag met een uitgebreid koud grondbuffet in een parkje tegenover het pensionnetje waar we logeren.

Gebeurtenis 2:
In Vârfurile doen we de nodige inkopen, en gaan op zoek naar een zitplaats om te picknicken. Voor een huisje zie ik in de schaduw twee bankjes staan. Achter het huisje is een oud vrouwtje een kachel aan het stoken. In gebarentaal vraag ik haar of we bankjes mogen gebruiken. Voor haar is dat oké, tot ze merkt dat we beginnen te picknicken. Ze wil persé dat in haar huisje aan een tafel komen zitten. De picknick verandert meteen in een bijzondere belevenis, een kennismaking met de grote gastvrijheid van een Roemeens vrouwtje. Ze doet er alles aan om het naar onze zin te maken. Ze haalt een grote kom met heerlijke droge platte kaas, een echte lekkernij, iets wat je in een winkel niet kan kopen. Het is overduidelijk dat we het lekker vinden, en daar geniet het oude vrouwtje dan weer van. Ze haalt ook nog een glas drank te voorschijn. Ze probeert ons duidelijk te maken hoe sterk de drank is. We denken dat ze 16° bedoelt, maar bij het eerste slokje beseffen we meteen dat het 60° zijn. Het wordt voor ons een onvergetelijke belevenis. Het interieur van het huisje is ingericht met vele oude spulletjes. Het oogt zeer gezellig en zelfs smaakvol, op een manier zoals geen enkele gediplomeerde binnenhuisarchitect het zou kunnen verzinnen. Het vrouwtje stopt ons nog wat tomaten en ajuinen toe voor onderweg. Even later moet we weer afscheid nemen van het lieve vrouwtje.

Wanner ik weer op mijn fiets zit en de straat uit rij, krijg ik kippenvel van gelukzaligheid. Dit was weer zo'n moment dat we nooit meer zullen vergeten. Ik denk dat we allen met zo'n gevoel zaten, en geeft het ons weer volop mentale energie voor de komende dagen.

Videoboodschap van de jarige Nensie

Videoboodschap van de jarige Nensie

Dag 24 Ma 22/07/2013 Gyula - Buteni

Vandaag trekken we de grens over naar Roemenië. We zijn vol verwachting wat dat land voor ons gaat brengen. Hoe zullen de wegen zijn? Hoe vlot zullen we aan overnachtingsmogelijkheden geraken?

Aan de grens moeten we tot twee maal toe onze identiteitskaarten tonen.

De eerste 30 km tot Chisinieu-Cris lopen langs een vrij grote en drukke baan, waar vooral veel vrachtwagens rijden. Gelukkig voor ons rijden de meesten richting Hongarije. 

Voorbij Chisinieu-Cris komen we op een veel rustiger weg terecht. Ook hier is het voorlopig nog vlak, met velden zo ver het oog reikt, en aan de verre horizon, de skyline van de Karpaten, het gebergte dat ons de volgende dagen te wachten staat. 

Naar het einde van de dagetappe begint het al licht golvend te worden, en onze dag eindigt als het ware aan de voet van de eerste bergen.

Wie in de jaren 60 op een boerderij heeft geholpen, kan hier zijn jeugdjaren herbeleven. Het is alsof de tijd hier is blijven stilstaan. Onze eerste indrukken van Roemenië zijn veelbelovend.

Voor onze eerste camping in Roemenië komen we terecht op een grasveldje achter een pizzeria. Het is duidelijk dat men hier niet gewend om is kampeerders te krijgen. Een WC is er wel, maar voor een wasbeurt kunnen we kiezen tussen een duikje in het nabijgelegen riviertje, of een emmer water. MJ en ik kiezen voor een emmer water, Nensie, Miryam en Jacques kiezen voor het riviertje.

Op het kampeerveldje zou er ook een kraantje staan dat volgens de eigenares net goed genoeg zou moeten zijn als drinkwater. We betrouwen het echter niet, en terecht, want achteraf zal blijken dat zelfs onze was bruin kleurt van het water.

In Buteni zijn er wel meerdere winkeltjes,  maar we moeten echt improviseren met het weinige dat er te koop is.

Dag 23 Zo 21/07/2013 Hodmezövasarhely - Gyula

Vandaag wordt onze laatste dag door Hongarije en er staat een zeer strakke wind, maar helaas voor ons, komt hij uit de verkeerde richting. Bovendien lopen de eerste 30 km langs een kaarsrechte en vlakke weg door de open velden, en moeten we constant vechten tegen de wind. Ik kan me niet herinneren dat ik al ooit over zo'n lange en rechte weg heb gefietst. Het enige wat je ziet, voor en achter je, is een eindeloos lange rechte weg. Toch zorgt de Puszta nog voor de nodige afwisseling, waardoor het uiteindelijk nog zeer aangenaam fietsen is. 

Je kan 1000 putten in de weg ontwijken, maar bij put 1001 kom je net te laat met je reactie. En put 1001 is bij Jacques ook meteen raak. Er breekt iets af aan de ophanging van een van zijn achterzakken. Maar ook dat probleem kunnen we enkele kilometers verderop op een of andere manier verhelpen. Het klinkt misschien een beetje raar, maar toch ben ik een beetje blij dat het eindelijk weer niet mijn fiets is waar er iets mee stuk gaat.

In de loop van de dag draait de wind nog een beetje, waardoor zelfs de laatste kilometers van de dag, het weer ploeteren wordt. Al bij al was het vandaag een behoorlijk lastige etappe, vooral vanwege de wind die verkeerd zat.

Ook vandaag vinden we weer vlot de kleine, maar gezellige camping die we gepland hadden in Gyula. Gyula is na Budapest  het meest toeristische stadje dat we aandoen in Hongarije. MJ en ik gaan nog een laatste keer naar een supermarkt om onze laatste Forints te spenderen. Jacques, Nensie en Myriam geven ons hun laatste Hongaarse geld mee om ze op te kopen aan enkele blikjes bier. We proberen zo optimaal mogelijk onze laatste, samen gelegde Forints te spenderen. Het wordt dus even rekenen tijdens het winkelen. Onze allerlaatste Hongaarse Forints geven we uitsluitend uit aan drank en een snoepje. Wanneer we echter de supermarkt willen verlaten, wordt MJ aangesproken door een van security-guards. Hij vraagt ons beleefd of we onze fietstas willen leegmaken en de rekening willen tonen. De rekening had ik aan de kassa laten liggen, dus moet ik even terug naar de kassa hollen om het ticket te gaan zoeken. Uiteindelijk blijkt uiteraard dat we alles eerlijk betaald hebben met onze allerlaatste Forints. We hebben alle begrip voor de security-guards die ook maar hun werk doen, maar dit is dan weer zo een van die kleine fait-divers die ons zal bij blijven.

De zeer gezellige camping met een warme ontvangst is gelegen in het centrum van de stad, vlak bij de burcht. We hebben aan de eigenares, aan de hand van onze geloofsbrief, uitgelegd dat we bezig zijn met een kruistocht tegen eetstoornissen van België naar Jeruzalem. Ze vindt het een ongelooflijke onderneming en ze zegt ons dat ze ons 500 Forint per persoon korting geeft uit sympathie. We kunnen/willen niet controleren of het effectief klopt maar we geloven nog steeds in de eerlijke goedheid van de mensen die we op onze weg tegenkomen.

Zo 21/07/ 2013 Videobericht

Videobericht van Marc

Dag 22 Za 20/07/2013 Bugac - Hódmezővásárhely

Gisteravond hebben we een kort maar flink regenbuitje gekregen, voldoende om de temperatuur wat af te koelen. Vandaag wordt het weer een biljardvlakke etappe doorheen de Puszta.

We krijgen weer degelijk asfalt onder de wielen geschoven, en het grootste deel van het traject loopt zelfs over gescheiden fietspaden. Misschien moet ik toch mijn mening herzien over de kwaliteit van het asfalt in Hongarije, en het land zelf, oogt als een zeer proper land, en in alle dorpjes is het gras lans de weg netjes geknipt.

Het is een relatief korte etappe van +/- 80km, en met de wind in de rug bereiken al om 15u de camping. Het is een vrij mooie camping met in totaal 10 verschillende zwembaden, en toch is ze niet gigantisch groot.

Dag 21 Vr 19/07/2013 Dömsöd - Bugac

Gisteren was het 33°C, vanochtend zit de zon wat verscholen achter een waterachtige lucht. Het voelt minder warm aan maar toch is het plakkerig zwoel.

Vandaag fietsen we door de Hongaarse Puszta. Ondanks het feit dat het steeds over rechte vlakke wegen gaat door de Pusztavelden, is het toch zeer aangenaam fietsen. Vandaag valt het behoorlijk mee, maar over het algemeen zijn de asfaltwegen in Hongarije in zeer slechte staat. Het woord dat we hier met meest naar elkaar roepen is ‘Put!’.

Af en toe passeren we ook eens door een echt Pusztadorpje, waar je dan telkens een belangrijke straat hebt met allerlei winkeltjes. Het valt ons ook op dat er hier nog veel gefietst wordt door de lokale bevolking. De fiets is hier echt nog een dagdagelijks gebruiksvoorwerp.

Op een gegeven ogenblik moeten we gedurende 4 km over een onverhard dijkpad. Wanneer ik bijna aan het einde ben, breekt de onderste vijs, waarmee één van 'lowriders' is vastgemaakt, af. Voor ons is het een gekend zwak punt bij onze Granville fietsen en binnen  de kortste keren is het probleem dan ook opgelost.

Elke dag opnieuw zijn we benieuwd of we zonder al te veel problemen een camping gaan vinden. In de fietsgids staan er wel veel campings vermeld, maar vele ervan zijn ondertussen al gesloten. We hebben zo de indruk dat het toerisme in deze streek zijn beste tijd heeft gekend.

Op weg naar de camping komen we nog een jong gezinnetje op de fiets tegen, die met hun twee ukkies in Hongarije een rondrit komen maken van twee weken. Dat lijkt me geen eenvoudige opdracht.

Vandaag vinden we zonder al te veel problemen de camping die we voor ogen hadden. Gisteren betaalden we voor twee personen 4000 Ft voor een slecht onderhouden camping en vandaag betalen we slechts 2800 Ft voor een veel nettere camping. Uiteindelijk moeten we de dames gelijk geven dat we ons gisteren een beetje in het zak hebben laten zetten en hadden moeten afdingen op de prijs.


We zijn vandaag precies 3 weken onderweg en hebben al 2.008 km afgelegd. De sfeer is nog opperbest, iedereen verkeert nog in prima conditie en, afgezien van enkele kleine technische mankementjes die we vlug konden verhelpen, is ook ons materiaal nog prima in orde.

 

 

 

 

Dag 20 Do 18/07/2013 Budapest - Dömsöd

Doorheen een grote stad als Budapest fietsen, is nooit een pretje. Pas na 28 km zien we een plaatsje dat het einde aangeeft van Budapest-stad. Ook de volgende kilometers lopen nog langs een vrij drukke weg. Pas in de namiddag komen we op een iets of wat rustige weg terecht, waar het weer aangenaam fietsen is.

Onderweg stop ik nog even bij een 'Bouwmax' om wat lijm te kopen waarmee ik hopelijk het probleem met mijn zadel kan oplossen, zoniet moet ik een nieuw zadel kopen. Ondertussen is de drinkbushouder van MJ afgebroken. We moeten dus toch nog op zoek naar een fietsenwinkel voor een nieuwe drinkbushouder.

De camping die we voor ogen hadden, bestaat niet meer. We vinden toevallig nog een kleine camping achter een cafeetje. De eigenares komt ons al meteen aan de ingang tegemoet,  en stelt voor dat we even komen zien wat ze te bieden heeft, en ze zal wel weten waarom !

Jacques en ik gaan mee om het terreintje verkennen. Voor dezelfde prijs (200 FT per persoon) kunnen we ook in een cabanne terecht, maar meteen hadden we al door dat, als we daar zouden gaan overnachten, we morgen zouden opgezadeld zijn met ongewenste diertjes. Er is 1 wc en 1 douche. Volgens ons voldoende, al vinden de dames het later toch maar een erg vieze en onverzorgde bedoening, en niet ten onrechte.