Van Lupsa tot Buru gaat het overwegend langzaam naar beneden. In Baisoara houden we halt om de picknicken onder een afdakje in een speeltuintje. Sommigen zouden geen bezwaar hebben om hier een middagdutje te kunnen doen, maar er wachten ons nog te veel zware kilometers. Voorbij Baisoara volgt er een klim van 5km tot 8%, een afdaling, en weer een klimmetje van1km.
Tot nu toe hebben we in Roemenië overwegend goede asfaltbanen gekregen. Het waren echter wel wegen waar er soms veel vrachtverkeer was. Bochten of niet, die truckers vrezen niets. Je mag er niet te veel aan denken hoe gevaarlijk het soms is. Voor de laatste kilometers naar de camping in Gilau moeten we langs een zeer drukke weg. Gelukkig ligt er nog een soort pechstrook naast de weg waarop we kunnen fietsen. Sommige auto’s durven die pechstrook wel eens gebruiken om rechts in te halen. Ik voel me toch even ongemakkelijk op mijn fiets. En morgen moeten we weer langs die bangelijke weg.
De camping in Gilau is mooi en modern. Toch zijn er bitter weinig campeerders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten