Vandaag hebben we weer eens een langere rit voor
de boeg. We hebben wel het geluk dat de wind eens mee zit. We moeten wel
uitkijken voor onze bevoorrading wat hier zijn niet zoveel mogelijkheden op ons
traject, en bovendien is het vandaag zaterdag, en dan willen de winkels hier al
wel eens vanaf de middag hun deuren sluiten. Voor de zekerheid doen we al onze
inkopen al in Tulln, zowel voor vandaag, als voor morgen zondag.
De dames gaan boodschappen doen terwijl Jacques en ik op de fietsen passen. Terwijl we daar op een bankje zitten, zie ik vlakbij een dakloze de vuilbakken doorzoeken, op zoek naar lege drankblikjes en -flesjes. Bij al wat hij vindt, probeert hij er nog de laatste drupjes drank uit op te drinken. Ik krijg het toch wel even moeilijk wanneer ik bedenk dat wij hier zo maar als luxe toeristjes zitten te wachten op onze boodschappen, en ondertussen andere sukkelaars, die het minder goed hebben getroffen in het leven, de vuilbakken moeten uitpluizen om aan wat eten en drinken te geraken. Ik vind het niet eerlijk, en uiteindelijk geef ik de man wat oud brood dat we nog in onze zak hadden zitten, en dat waarschijnlijk toch vroeg of laat in de vuilbak zou belanden. Eerst weigert de man het aanbod, maar uiteindelijk is hij er toch blij mee. Ik begin met hem een gesprek. Hij is geïnteresseerd in onze fietstocht, hij wil zelfs mijn adres om eens een brief te schrijven (vermoed ik want hij was soms moeilijk te verstaan). Uiteindelijk denk ik dat de brave man nog meer genoten heeft van eens een babbel te kunnen doen met iemand, dan met het brood. De man blijft me in mijn gedachten nog de ganse dag achtervolgen. Graag had ik van hem een foto genomen als herinnering aan deze ontmoeting die op mij toch wel indruk heeft gemaakt, maar dat vond ik dan toch weer wat te ongepast.
De dames gaan boodschappen doen terwijl Jacques en ik op de fietsen passen. Terwijl we daar op een bankje zitten, zie ik vlakbij een dakloze de vuilbakken doorzoeken, op zoek naar lege drankblikjes en -flesjes. Bij al wat hij vindt, probeert hij er nog de laatste drupjes drank uit op te drinken. Ik krijg het toch wel even moeilijk wanneer ik bedenk dat wij hier zo maar als luxe toeristjes zitten te wachten op onze boodschappen, en ondertussen andere sukkelaars, die het minder goed hebben getroffen in het leven, de vuilbakken moeten uitpluizen om aan wat eten en drinken te geraken. Ik vind het niet eerlijk, en uiteindelijk geef ik de man wat oud brood dat we nog in onze zak hadden zitten, en dat waarschijnlijk toch vroeg of laat in de vuilbak zou belanden. Eerst weigert de man het aanbod, maar uiteindelijk is hij er toch blij mee. Ik begin met hem een gesprek. Hij is geïnteresseerd in onze fietstocht, hij wil zelfs mijn adres om eens een brief te schrijven (vermoed ik want hij was soms moeilijk te verstaan). Uiteindelijk denk ik dat de brave man nog meer genoten heeft van eens een babbel te kunnen doen met iemand, dan met het brood. De man blijft me in mijn gedachten nog de ganse dag achtervolgen. Graag had ik van hem een foto genomen als herinnering aan deze ontmoeting die op mij toch wel indruk heeft gemaakt, maar dat vond ik dan toch weer wat te ongepast.
Het is vandaag weer een behoorlijk lage tocht
maar alles verloopt zéér vlot. Pas bij kilometer 64 in Wenen houden we halt
voor een picknick. We denken dat we al bij al toch nog vroeg en vlotjes op de
camping in Petronell-Carnuntum gaan geraken, maar enkele extra hindernissen
zorgen voor de nodige vertraging.
Even ten oosten van Wenen loopt het fietspad plots langs een lang uitgestrekt nudistenstrand. Het toeval wil dat we hier net even onze GPS uit het ook verliezen en vergeten tijdig af te slaan, tot een volledig naakte dame er ons op attent maakt dat we waarschijnlijk fout zitten. Er zit niets anders op dan weer eens enkele kilometers terug te fietsen doorheen het nudistenstrand. Ieder zijne meug, maar ons ding is het toch echt niet.
Omdat we voor een alternatief traject kiezen naar Petronell-Carnuntum
moeten we nog een overzetbootje nemen. Tengevolge van de recent hoge
waterstanden moet het bootje aan de overkant echter elders afzetten. De overzet kost daardoor €5 ipv 4,5€. Bovendien worden
we dan nog afgezet op een plaats waar we dan nog eens een eind met onze fietsen
over een mulle zandweg moeten.Even ten oosten van Wenen loopt het fietspad plots langs een lang uitgestrekt nudistenstrand. Het toeval wil dat we hier net even onze GPS uit het ook verliezen en vergeten tijdig af te slaan, tot een volledig naakte dame er ons op attent maakt dat we waarschijnlijk fout zitten. Er zit niets anders op dan weer eens enkele kilometers terug te fietsen doorheen het nudistenstrand. Ieder zijne meug, maar ons ding is het toch echt niet.
Ook in de laatste kilometers moeten we even omrijden langs een drukke baan om uiteindelijk de camping te bereiken. De camping is een klein veldje naast de tennis sporthal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten