Voor het eerst moet ik mijn stok boven halen om een gevaarlijke hond op andere gedachten te brengen. Mijn vastberadenheid en de dreiging van de stok blijken zeer efficiënt te zijn. Een geruststelling voor een mogelijk volgende confrontatie.
Al na enkele kilometers krijgen we een eerste col voorgeschoteld. Het wordt een heerlijke klim naar de Pasul Ciumarna op 1.100m. Daarna volgt een afdaling van 15 km naar het klooster van Sucevita. Omdat het wegdek van geen al te beste kwaliteit is, moeten we constant afremmen wat uiteindelijk toch krampachtig wordt in de handen.
In de tweede helft van de etappe staat er in de fietsgids weinig vermeld over de moeilijkheidsgraad van het parcours, en dat had men beter wel gedaan, want het is een zéér lastig traject, met enkele hellingen van ten minste 10%. Enkele kilometers voor Solca dreigt er een onweer. We lassen een extra stop in om ons voor te bereiden, maar we ontsnappen aan het onweer.
’s Avonds ontmoeten we onze metgezellen weer op de kleine camping in Humor. Er passeert weer een onweertje, maar ook deze keer kunnen we er aan ontsnappen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten