Gebeurtenis 1:
Nensie verjaart vandaag! Myriam heeft voor een origineel presentje gezorgd, een zelfgemaakte bloem van papieren zakdoekjes. ’s Avonds vieren we Nensie haar verjaardag met een uitgebreid koud grondbuffet in een parkje tegenover het pensionnetje waar we logeren.
Gebeurtenis 2:
In Vârfurile doen we de nodige inkopen, en gaan op zoek naar een zitplaats om te picknicken. Voor een huisje zie ik in de schaduw twee bankjes staan. Achter het huisje is een oud vrouwtje een kachel aan het stoken. In gebarentaal vraag ik haar of we bankjes mogen gebruiken. Voor haar is dat oké, tot ze merkt dat we beginnen te picknicken. Ze wil persé dat in haar huisje aan een tafel komen zitten. De picknick verandert meteen in een bijzondere belevenis, een kennismaking met de grote gastvrijheid van een Roemeens vrouwtje. Ze doet er alles aan om het naar onze zin te maken. Ze haalt een grote kom met heerlijke droge platte kaas, een echte lekkernij, iets wat je in een winkel niet kan kopen. Het is overduidelijk dat we het lekker vinden, en daar geniet het oude vrouwtje dan weer van. Ze haalt ook nog een glas drank te voorschijn. Ze probeert ons duidelijk te maken hoe sterk de drank is. We denken dat ze 16° bedoelt, maar bij het eerste slokje beseffen we meteen dat het 60° zijn. Het wordt voor ons een onvergetelijke belevenis. Het interieur van het huisje is ingericht met vele oude spulletjes. Het oogt zeer gezellig en zelfs smaakvol, op een manier zoals geen enkele gediplomeerde binnenhuisarchitect het zou kunnen verzinnen. Het vrouwtje stopt ons nog wat tomaten en ajuinen toe voor onderweg. Even later moet we weer afscheid nemen van het lieve vrouwtje.
Wanner ik weer op mijn fiets zit en de straat uit rij, krijg ik kippenvel van gelukzaligheid. Dit was weer zo'n moment dat we nooit meer zullen vergeten. Ik denk dat we allen met zo'n gevoel zaten, en geeft het ons weer volop mentale energie voor de komende dagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten