Dag 51 Zo 18/08/2013 Ҫanakkale - Ayvacık

We  plannen ´s ochtends wel welk traject we gaan volgen maar hoe ver we uiteindelijk zullen geraken weten we nooit op voorhand. Er zijn te veel onvoorzienbare factoren die in de loop van de dag bepalend kunnen zijn. Meer dan 60 à 70km per dag zit er voorlopig niet in maar dat moet volstaan om ons doel tijdig te bereiken. Belangrijk is dat we zeer zuinig omspringen met onze krachten, proberen het hoofd letterlijk koel te houden en verstandig omgaan met drinken en eten. Vooral dat laatste is niet zo eenvoudig. 

Bij kilometer 20 krijg ik het gevoel dat mijn fiets iet of wat begint te zwalpen. Ik stop meteen om te verifiëren wat er eventueel fout zit. En wat blijkt: na zo vele jaren heb ik nog eens een lekke band. Gelukkig gebeurt het vlak aan een tankstation langs de weg en kan ik de platte band vervangen in de schaduw en weer degelijk oppompen aan een garagepomp.

Wanneer ik onderweg aan een winkel stop om een fles water te kopen staat er voor me een man die persé mijn fles water wil betalen. Het is een Turk die perfect Engels spreekt en als ik hem vraag waarom waarom hij dat wil doen antwoord hij ‘because you are a brave man to do this’. Vaak krijgen we de indruk dat men hier onder de indruk is van het feit dat we hier komen fietsen. Ontelbaar zijn de voorbijrijdende chauffeurs die toeteren en een duim in de lucht steken. Waarschijnlijk zijn er ook wel die denken dat we compleet gek zijn.

MJ voelt al een héél stuk beter. Haar maag en darmproblemen zijn voorbij. Maar, in de loop van de dag krijgt ze steeds meer last van krampen in heel haar lichaam, armen en benen. Op een gegeven moment staat ze zelfs volledig verkrampt langs de weg en lukt het haar zelfs niet meer om op haar fiets te stappen. De laatste kilometers zijn voor haar dan ook een hel, maar opgeven is een woord dat ze niet kent. 

In Ayvacık vinden we een goedkoop pensionnetje. We gaan op internet even opzoeken wat de oorzaak kan zijn van MJ haar krampen. Mogelijk is het te wijten aan een tekort aan zoutgehalte vanwege te veel zweten en dehydratatie .Drinken doet ze meer dan genoeg maar het feit dat ze enkele dagen maar weinig of niets heeft kunnen eten zou dus een logische verklaring kunnen zijn. We blijven positief denken en gaan er van uit dat we ook dit probleem van voorbijgaande aard zal zijn, mits we op onze voeding letten.