Gedurende 5 weken fietsen, verlies je onderweg wel enkele vetkussentjes. Vannacht had ik die wel nog
kunnen gebruiken als extra bescherming tegen de ijzeren veren die overal
doorheen de matras staken.
De Roemeense vlag lijkt heel fel op de Belgische vlag. Vervang in onze vlag het zwart door donkerblauw, en je hebt een Roemeense vlag. In alle dorpjes en steden hangen er vele Roemeense vlaggen. Met een zonnebril op, en een beetje fantasie, kan je je inbeelden dat het allemaal Belgische vlaggen zijn die uithangen om ons te verwelkomen.
Overal waar we passeren op de fiets, komen kinderen de straat opgerend, rusten mannen even op hun zeis en staren vrouwen ons achterna. Voor hen zijn we ongetwijfeld een bezienswaardigheid, een curiosum en vaak ook hét gespreksonderwerp van de dag.
We dachten dat, na de Karpaten, het iets lichter fietsen zou worden, maar blijkbaar mogen we ons ook de volgende dagen nog aan enkele pittige etappes verwachten. Ook vandaag krijgen we een klim van 4,5km tot 10% te verwerken, maar bij nader toezien is het ook deze keer weer een heerlijke klim in de schaduw van de bossen.
Het was weer een zeer boeiende etappe lang rustige wegen en doorheen dorpjes waar de tijd meer dan 50 jaar is blijven stilstaan. We hebben ook de indruk dat we vandaag door een veel armzaliger streek fietsen. Je zou er graag foto’s van willen nemen maar uit respect voor de mensen doe je dat toch maar niet.
We hadden gehoopt om in Vaslui nog eens te kunnen kamperen maar uiteindelijk moeten we tevreden zijn met enkele cabanias (hutjes) waar we voor een zeer schappelijke prijsje (+/- 10 Euro voor een tweepersoonshut) kunnen overnachten.
Gisteren de magische grens van de 3000 km overschreden: en wij maar wachten op onze vlieger! Om maar te zeggen dat wij er van overtuigd waren dat we in Istanbul zouden zijn na 3000 km, en nu blijkt dat we er waarschijnlijk minstens 1000 zullen bij doen om ons einddoel te bereiken!!!!
De Roemeense vlag lijkt heel fel op de Belgische vlag. Vervang in onze vlag het zwart door donkerblauw, en je hebt een Roemeense vlag. In alle dorpjes en steden hangen er vele Roemeense vlaggen. Met een zonnebril op, en een beetje fantasie, kan je je inbeelden dat het allemaal Belgische vlaggen zijn die uithangen om ons te verwelkomen.
Overal waar we passeren op de fiets, komen kinderen de straat opgerend, rusten mannen even op hun zeis en staren vrouwen ons achterna. Voor hen zijn we ongetwijfeld een bezienswaardigheid, een curiosum en vaak ook hét gespreksonderwerp van de dag.
We dachten dat, na de Karpaten, het iets lichter fietsen zou worden, maar blijkbaar mogen we ons ook de volgende dagen nog aan enkele pittige etappes verwachten. Ook vandaag krijgen we een klim van 4,5km tot 10% te verwerken, maar bij nader toezien is het ook deze keer weer een heerlijke klim in de schaduw van de bossen.
Het was weer een zeer boeiende etappe lang rustige wegen en doorheen dorpjes waar de tijd meer dan 50 jaar is blijven stilstaan. We hebben ook de indruk dat we vandaag door een veel armzaliger streek fietsen. Je zou er graag foto’s van willen nemen maar uit respect voor de mensen doe je dat toch maar niet.
We hadden gehoopt om in Vaslui nog eens te kunnen kamperen maar uiteindelijk moeten we tevreden zijn met enkele cabanias (hutjes) waar we voor een zeer schappelijke prijsje (+/- 10 Euro voor een tweepersoonshut) kunnen overnachten.
Berichtje van Myriam en Nensie
Gisteren de magische grens van de 3000 km overschreden: en wij maar wachten op onze vlieger! Om maar te zeggen dat wij er van overtuigd waren dat we in Istanbul zouden zijn na 3000 km, en nu blijkt dat we er waarschijnlijk minstens 1000 zullen bij doen om ons einddoel te bereiken!!!!
Maar als het zo mooi en aangenaam fietsen blijft
tot nu toe zal het geen probleem zijn om er te geraken.
Alle landen die we reeds doorkruisten waren
heerlijk, we zijn benieuwd naar de volgende (nog enkel Bulgarije en Turkije te
gaan, na nog 4 dagen Roemenië).
Het contact met de bevolking is bij momenten
hartverwarmend, het eten heel erg lekker, de zon soms echt heel erg warm, de
slaapplaatsen soms verrassend…..
Weten jullie dat de culinaire specialiteit van Roemenië polenta met schapenkaas is.
En wij maar denken dat polenta iets is dat de Indianen in Midden-Amerika eten.
We worden wel terug in de tijd gecatapulteerd; er rijden er hier meer
met paard en kar dan met de auto. Auto’s stinken, maar de hopen paardenstront
op de weg geven ook wel een geurtje hoor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten