Gisteravond zijn we nog eens
een wandeling gaan maken door het oude stadsgedeelte van Kula. Het is een
wirwar straatjes met vele kleine winkeltjes en werkplaatsjes waar je nog veel ambachtslui aan het werk kan zien zoals zadelmakers, schoenmakers, kleermakers
enz…
Om 5u28 gewekt worden door het lawaai dat van de talrijke minaretten over de stad weerklinkt, om 6u opstaan en tegen 7u weer op de fiets zitten, is het tijdschema dat we de laatste dagen proberen aan te houden. De beste uren om te fietsen zijn ’s ochtends. We kunnen wel wat hitte verdragen, maar we mogen de impact ervan op ons lichaam niet onderschatten. Per slot van rekening leveren we elke dag weer opnieuw dezelfde (zware) inspanningen, constant in de vlakke zon, en vanaf 11u is dat in een temperatuur van meer dan 35°C. Elke dag opnieuw moeten we heel voorzichtig zijn met het plannen van onze etappe. Voor je er erg in hebt ga je over je grenzen en het is echt wel fietsen op de grenzen van onze mogelijkheden.
Wanneer we onderweg stoppen aan een picknicktafel langs de weg waar toevallig ook een Turkse familie zit, krijgen we meteen een bord met zelfgemaakte cake en kleine gevulde broodjes. Ze vragen ook of we een glaasje thee willen. Zo hebben we weer eens onze dagelijkse portie cadeau gekregen. Ofwel zien we er ondertussen zo ondervoed uit dat iedereen ons wat wil toestoppen, ofwel zijn de Turken zeer vrijgevig. Ik denk het laatste.
Veel drinken in zo’n hitte is zeker noodzakelijk. Ik schat dat we tijdens het fietsen minstens een drinkbus van 0,75l per 10km verbruiken en tussendoor en ’s avonds nog enkele liters moeten bijdrinken.
Voor ons avondeten gaan we op de plaatselijke markt wat groenten kopen voor een stoofpotje samen met een kip aan het spit. Het heeft ons weer eens lekker gesmaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten