In Galati bereiken we de Donau deltamoding die we moeten oversteken met een veerboot. De eerste kilometers lopen nog vlak langs over een dijk, maar daarna gaat het constant op en neer, en moeten we voortdurend het ganse gamma van ons versnellingsapparaat gebruiken, van de hoogste versnelling naar de kleinste en weer terug.
Net zoals de vorige dagen en weken is het ook vandaag weer 32° à 33°C, maar omdat er geen wind is, voelt veel warmer aan. In de namiddag, op het heetst van de dag en in de vlakke zon, moeten we dan nog eens klim maken van 1,5 km aan constant 10%. Het is de eerste keer in al die weken dat ik voel dat ik mijn suikerreserves in mijn lichaam moet aanspreken. De dorpjes liggen hier ver uit elkaar en in bijna elk dorp moeten we stoppen om drank bij te tanken.
Het pensionnetje dat we voor ogen hadden is volzet en we moeten op zoek naar een ander. Het eerstvolgende dat we aanspreken is naar onze normen veer te duur, maar dan vinden we toch nog een twee sterren hotelletje aan betaalbare prijs, en de kamers hebben zelfs airco. Het verschil met het (semi) wildkamperen van gisteren kan niet groter zijn. We hopen dat dit ons laatste pensionnetje wordt en dat we vanaf morgen aan de kust van de Zwarte voldoende campings zullen vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten