In de voormiddag fietsen we naar het Belgisch Consulaat om eens te
horen of mijn nieuwe bankkaart nog niet is aangekomen. De weg ernaartoe was geen
makkie, op het laatste een weg met een stijgingspercentage van zeker 20%, niet
te fietsen dus. Zelfs de afdaling op de weg terug bezorgde ons kippevel. Ook
geen bankkaart, volgens hen kon dat nog wel enkele dagen tot zelfs nog een week
duren. Nog eens een week langer in Istanbul blijven rondhangen zien we niet echt
zitten. We nemen een belangrijke beslissing : woensdagavond gaan we proberen een
vliegtuig te nemen naar Tel Aviv, met of zonder nieuwe bankkaart. Via Robert,
onze hulplijn in België, vragen we wel eerst om asap de limiet van onze
VISA-kaaart te verhogen, want dat is het enige betaalmiddel waar we dan nog
kunnen over beschikken.
We gaan langs bij een reisbureau om een vlucht van Istanbul naar Tel Aviv te boeken. Voor ons geen probleem, maar onze fietsen meenemen is een andere zaak. De fiets zou, ingepakt, niet groter mogen zijn dan 60x70x80cm, wat natuurlijk onmogelijk is. De man in het reisbureau belt meerdere keren naar Turkish Airlines en uiteindelijk zouden de fietsen dan toch mee kunnen op voorwaarde dat ze niet meer dan 32kg elk wegen (??). Daarnaast zouden we dan wel nog per persoon 20kg bagage + 8kg handbagage mogen meenemen. Het lijkt me toch een beetje een bizarre uitleg, maar hier in Turkije weet je nooit, ze krijgen meestal wel alles geregeld, maar hoe? Op de koop toe moeten we nog tot morgenvoormiddag wachten op de definitieve bevestiging of de fietsen wel degelijk mee kunnen. Dat wordt dus nog even bang afwachten.
We gaan
er van uit dat het allemaal nog wel in orde zal komen en dat we later deze week
ons einddoel Jeruzalem kunnen bereiken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten