Van Haifa gaan we weer zuidwaards fietsen, richting Tel Aviv. We
zouden graag zo dicht mogelijk langs de kust fietsen, en dat lukt gedurende 7km, maar dan moeten we toch weer de grote weg op. Zo’n 15km verderop komt er plots
een politiewagen met zwaailichten naast ons gereden. In de luidspreker wordt ons
in het Hebreeuws iets geroepen. Ik versta er niets van maar heb al een vaag
vermoeden. We moeten stoppen, en de vriendelijke politieagent maakt er ons op
attent dat we op een autoweg zitten, waar fietsen verboden zijn. Bij de
eerstvolgende afrit moeten we eraf, om langs een expresweg te gaan, waar fietsen
wel mag. De politieagent zei dat de autostrade voor ons veel te gevaarlijk was, maar wij vinden echter dat de expresweg veel gevaarlijker is, want daar zijn er
evenveel rijvakken voor de auto’s, maar op de koop toe heb je daar nog om de
haverklap verkeerslichten, en moeten we telkens weer tussen de auto’s en
vrachtwagens gaan fietsen.
In Mikhmoret hadden we gehoopt ons tentje te kunnen opslaan bij een hostel, maar ze verhuren enkel belachelijk kleine tentjes, en ons eigen tentje opstellen mag niet. Uiteindelijk kunnen we ons tentje opstellen op het strand. Het is wel even uitzoeken hoe we dat kunnen klaren, want met onze gewone tentharingen lukt het niet in het mulle zand. Het lukt wel als we stokken van onze luifel in de grond kloppen. Het is geen officiële camping, maar wild kamperen is het ook niet want vlakbij zijn er toiletten, douches en kraantjes voor drinkwater.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten